Skip to main content

मैत्रीची शिकवण....



मैत्री हा शब्द सगळ्यांचा आवडीचा असतो. "मैत्री खूप काही शिकवते" हे कधी वृत्तपत्रातून, कधी पुस्तकातून तर कधी सुविचारातून वाचलं होतं. पण आज ते सिद्ध झालंय...
माझ्या मैत्रीच्या कट्यात असणाऱ्या मित्र-मैत्रिणीने खूप काही शिकवलं...
आजोबा मला नेहामी सांगायचे. "प्रत्येकाकडे खूप सुंदर गुण असतो फक्त तो शोधावा लागतो."  आणि त्याच शोधात असताना मी माझ्या मित्र-मैत्रिणीकडून खूप काही शिकली...

जान्हवी - नेहमी दुसऱ्यांसाठी त्यांचा आधारस्तंभ बनून सोबत आणि पाठीशी उभं राहायचं.

कोमल - कधीच मदतीसाठी नकार न देणे आणि वेळ आली कि मोठं होऊन समजूतदारपणाने वागणे.

शितल - आयुष्यात नेहमी हसत, खेळत, बिनधास्त राहणं.

जयश्री - भावनांना समजून शायरी करण्याची कला.

प्रांजली - कधी जीवनाच्या एखाद्या क्षणाला आपण पूर्णपणे खाली पडलो तर तितक्याच खांबीरतेने त्याला सांभाळून पुन्हा झेप घेवू शकतो.

जाई - कविता बनवण्याचा सुंदर गुण

अबोली - संकटाच्या वेळी स्वतः जबाबदारी स्वीकारून ती योग्यरीत्या पूर्ण करणे.

मानसी - उत्तम भोळेपणा असणारा गुण.

ज्योती - दुसऱ्याला त्रास न देता कुठलंही काम जर का एकटीने होत असेल तर ते एकटीने करणे.

 निलमणी - जगात आपल्यावर हसणाऱ्या लोकांचा विचार न करता आपल्या ध्येयाकडे लक्ष केंद्रित करणे.

विद्या - वेळेचा वक्तशीरपणा

प्रियंका - मोजक्या शब्दात दुसऱ्याला व्यवस्तीतरित्या समजावून सांगणे.

निकिता - कधी मोकळ्या वातावरणात बसून निसर्गाचा आस्वाद घेणे.

तनश्री - अभ्यास करणे.

शुभश्री - पहिली भेट का होईना पण गोड हसणे आणि बोलणे.

राधा - घरी नसताना सुद्धा इतरांची काळजी पाहुणांसारखी घेणे.

साक्षी - जगात थोडं शहाणं राहण्याची गरज आहे कारण साध्या माणसाला कुणीच जगू देत नाही.

नमिता - दुसऱ्याला तात्पुरता राग आला तरी चालेल पण मनात कधी सत्य लपून ठेवायचं नाही.

प्रगती - जर आपला हक्क मिळत नसेल तर स्वतः स्वतःचा हक्क मागायला शिका.

मधुरा - अगदी स्पस्टपणे बोलायला शिका.

प्रतिक - गावातल्या किंवा सामान्य लोकांशी त्यांच्यासारखं बोललं कि त्यांना अपुलकीचं वाटतं.

देवांशू - खऱ्याअर्थाने एका शब्दावर दुसऱ्याला मदत करायला तयार राहणे.

चंद्रकांत - कुणाशी पहिल्यांदा मैत्री का होईना पण अगदी मनमोकळेपणाने बोलणे.

अजय - जवळच नसूनही मदतीसाठी होकार म्हणायला शिका.

पुष्कर - कधी गर्दीतही शांत राहणे, कधी वेळ पडली कि स्वतःचा स्वार्थाचा विचार न करता  दुसऱ्याला सांभाळून घेणे.

जिगर - मदतीसाठी नेहमी तयार राहणे.

अजय - कविता आणि शायरी सांगण्याची, सादर करण्याची कला.

प्रखर - अशी मैत्री करणे कि कुणाला कधी वेगळं वाटणार नाही.

ऋषिकेश - स्वतः कडे सुंदर गुण असूनही दुसऱ्यांच्या गुणांचा सन्मान करणे.

भूषण - असलेल्या भावनेतून शब्दांवर भर पाडण्याची कला.

कॉलेज अभ्यास सोडून इतर गोष्टी फार कमी शिकवतो.
पण या कॉलेजच्या पलीकडचं "मैत्रीचं कॉलेज" , आयुष्यात लागणारे धडे शिकवतो. आणि यात शिकवण देणारे शिक्षक म्हणजे आपले "मित्र-मैत्रिणी"....
कॉलेजची मैत्रीयारी, आपली हि दुनियादारी का होईना पण विविधरंगी गुण मी तुम्हा सर्वांकडून शिकली यासाठी तुमचे खरंच खूप मनापासून आभार मानते. ❣️

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

My Drawings✏😇

कला वाट पाहतांना एक सुंदरी.....😍 माझ्या स्वप्नातली एक सुंदर परी.....💗 पक्ष्यांची उंच भरारी...🐦🕊 माझी आई..💗   नयन...👁

प्रवासातील अनुभव (भाग 2)

प्रवासातील अनुभव (भाग 2) कितीतरी दिवसानंतर आपण फक्त काही दिवसांसाठी घरी🏠 जात असतो म्हणून माझी 🕋कॉलेजला परत येण्याची इच्छाच नव्हती. ओढ जरी घरचीच असली तरी मनाला आवरत 🙂कॉलेजला परत यावेच लागते. येतांना घडलेला एक प्रसंग..  नेहमीप्रमाणे आजही बाबा म्हणाले,"बेटा लवकर आटप आपण एक तास अगोदर पोहचायला हवं". मी म्हणाली,"बाबा आपण अर्धा तास अगोदर निघूया". बाबा काही मानले नाही शेवटी एक तास अगोदरच नागपूरच्या रेल्वे स्थानकावर 🚞आम्ही पोहोचलो.  तिकीट काढलं पण तरी एक तास वेळ होता 😶अजून ट्रेन यायला. माझे बाबापण दुसरं कोणी दिसलं कि त्यांच्याशीच गप्पा 😀आणि मी इथे कंटाळत 😔होती. माझं फक्त इकडे-तिकडे पहाणं👁, येणाऱ्या-जाणाऱ्या ट्रेन कडे कंटाळलेल्या नजरेने😒 पहाणं बस हेच सुरु होतं. आणि त्यात स्टेशनवर वस्तू विकणाऱ्यांच्या आवाज👻.  त्यातलाच एक मुलगा 👦,कदाचित आठवीतल्या वयाच्या मुलाएवढाच असावा. जोरजोराने ओरडत होता 'पानी थंडा-थंडा पानी". मी मनात म्हटलं काय मुलगा आहे, कसले घाणेरडे कपडे आहे याचे, कसला दिसतो 😒आहे, कसला अनाडी आहे. जाऊ दे रे बाबा🙅, मी पण हे काय विचार करत बसल...