😊माझी चिऊताई...

"हे हाय!!!"👋🏻 

मी गॅलरीमधून डोकावून पाहिलं👁️ पण कुणीच नव्हतं..
"असेल कुणीतरी.."
"हे अगं मीच आहे. "
"हो पण मला तू दिसत 👁️नाही आहे आणि मी तुला ओळखतही नाही"
"जरा तुझे भिरभिरणारे डोळे👀 खाली करून बघ, तुझा हाताजवळच 🤚🏻आहे मी"
खाली बघितलं तर ती एक चिमणी होती. आपली बालपणाची मैत्रीण.
ती - "कशी आहेस?"😃
मी - "काय गं , सगळा कंटाळा आलाय या  lockdown मुळे 😔, पण बरं झालं तू भेटलीस, आता दोघी मिळून जाम गप्पा मारुया😃"
ती - "हो 😊, खूप गोडं दिसायला लागलीस गं तू.."
मी - " तू पण न 😇, तू मात्र जशीच्या तशीच दिसते😍"
ती - "तुला आठवते आपण लहानपणी खूप मस्ती करायचो😆, त्यावेळी तुला बोलताही येत नव्हतं तरी खूप गप्पा मारायचो😂, एकदा तर रांगतारांगता तू तुझा हात माझ्या पायावर दिला होता आणि अजूनही दुखतो तो..🙂"
मी - "sorry , आता तर मला माफ कर माझी चिऊताई🥰 , हो मला सगळं आठवतं. तू चिऊ -चिऊ तुझं गाणं म्हणत इकडून - तिकडे अंगणात खेळायची 🤩 आणि तुला पकडण्यासाठी पूर्ण आंगण फिरून , माझे कपडे घाणेरडे झाले कि मला माझी आई रागवायची🥺"
"तुला आठवते 'ये गं ये गं चिऊताई ...मीच तुला तांदळाचे दाणे देईल 😁...तू जर नाही खाल्ले तर मी मात्र उपाशी राहील'😅 हे गाणं त्यावेळेला मी बनवलेलं जमलं नव्हतं पण तुला फार आवडायचं हो ना😍"
ती - "हो, आताही फार आवडते, पण खूप दिवस झाले ऐकलच नव्हतं ❣ खूप भूक लागली आहे माझ्यासाठी दाणे आणि पाणी आण न..."
मी - " त्यात सांगायचं काय आताच आणते बघ 😊 आईने छान मस्त खिचडी बनवली आहे आपण दोघी अंगणात बसून पोट भरून खाऊया😋"
  स्वयंपाक घरात जातांना 🚶‍♀️मनात विचार आला 🤔 आपली बलपणाची पहिली मैत्रीण  म्हातारी झालीय, तिला तांदळाचे दाणे खायला त्रास होईल...🙃मी तिच्यासाठी साधी खिचडी घेते 🙂.. पण इतके वर्ष हि कुठे होती??? काय करत होती???? हे मला तिला नक्कीच विचारायचं होतं.
ती - "अरे रे ..😋 मस्त सुगंध येत आहे आण पटकन"
जेवण आटोपल्यानंतर..
मी - " चिऊ एक विचारू 😇, तू इतके दिवस कुठे होती? "
ती - "अगं असू दे ना, असले फालतू प्रश्न कशाला विचारते😒, आता भेटलोय ना आपण🥰"
मी - "हो , पण सांग ना"
ती - "स्वतःच्या बचावासाठी, अन्न-पाण्याच्या शोधात इकडे-तिकडे फिरण्यातच दिवस गेले😇"
तिच्या डोळ्यात पाणी आलेलं होतं..
मी - " चिऊ तू रडत आहे ..😭"
ती - " नाही गं , डोळ्यांच्या त्रासामुळे होते कधी कधी👀, आता म्हातारी झाली आहे न😶"
मला माहित होतं मला दुःख होऊ नये म्हणून ती खोटं बोलतं होती..🙃
मी - " तुझ्यासाठी डोळ्यांचा 🤓 चष्मा मी बनवेल , पण तू माझ्याशी खोटं बोलू नकोस.. 🤬 हे बघ , खरं खरं सांग 🤗"
ती-"माणूस आपल्या सुखसुविधांसाठी आमच्या सुखसुविधांचा विचारच करत नाही😖 "" आम्हाला हवं असतं, श्वास घायला थंडगार मोकळा वारा🌌, राहण्यासाठी छान हिरवीगार दाट झाडे🌿🌳, पिण्यासाठी नदी, तलाव💦 , डबक्यातलं स्वच्छ पाणी"
ती चिडून मला सांगत होती...

"पण माणसांनी काय केलं , जंगलातील झाडे कापून तिथे मोठमोठी कारखाने🏭, इमारती🏨 बांधण्यात येत आहे , कारखान्यातील पाणी नदीत सोडल्याने नदीतील पाणी अस्वच्छ होत आहे😔 कारखान्यातील धूर, वाहतुकीचा धूर यामुळे हवेचं प्रदूषण वाढत चाललेलं आहे😔..तसेच मोबाईल-फोन साठी बांधण्यात येणारे मोठमोठाले टॉवर , यामुळे आमची संख्या दिवसेंदिवस कमी होत आहे😐"

ती भयंकर चिडलेली होती😖 आणि साहाजिकच आहे, चिडणारच ना😇..मला आता काय बोलावं हेच सुचेना🤔..???

*वास्तवात जर पशु-पक्षी🐕🦜 आपल्याशी बोलत असते, त्यांनी जर हा प्रश्न आपल्याला केला असता तर आपण काय उत्तर दिलं असतं???*

तेवढ्यात ती माझा निरउत्तरी🙊 आणि हताशलेला😌 चेहरा बघून म्हणाली..

ती - " तू काळजी कशाला करते, आता या *Lockdown* मुळे , सगळं बंद असल्याने , आम्ही पुन्हा एकदा जगण्याचा आनंद ❤️ घ्यायला शिकलो, मला माझे नातेवाईक, मित्रमंडळी परत मिळाले आणि आम्ही सोबत खूप मस्ती करतो, नदीतल्या पाण्यात डुबकी मारतो😀 ...भिरभिरतो...मनमोकळेपणाने इकडे-तिकडे वावरतो❣️... "

 मी - "चिऊ, मलाही माझ्या मित्र- मैत्रिणींची खूप आठवण येते गं , पण आता या *lockdown* मुळे त्यांना भेटता पण येत नाही💜...या चार  भिंतीच्या आतमध्ये राहून मलाही फार कंटाळा आलाय 😔.... मला पुन्हा झुळझुळ वारा वाहत असणाऱ्या रस्त्यावरून जोरात वेगाने धावायचं आहे...."❣️

ती - "प्रत्येकाला वाटत असतं आपले हरवलेले आनंदाचे 😀क्षण पुन्हा कधीतरी परत यावे🥰 . आता आमच्या आयुष्यात आले , तुमच्याही आयुष्यात नक्कीच येईल .. 

पण त्यात मात्र दोन गोष्टी महत्वाच्या  अडकलेल्या असतात ....

*एक प्रवास ,दुसरी वाट!!!!!......❤️*"