प्रवासातील अनुभव (भाग 2)

कितीतरी दिवसानंतर आपण फक्त काही दिवसांसाठी घरी🏠 जात असतो म्हणून माझी 🕋कॉलेजला परत येण्याची इच्छाच नव्हती. ओढ जरी घरचीच असली तरी मनाला आवरत 🙂कॉलेजला परत यावेच लागते. येतांना घडलेला एक प्रसंग..
नेहमीप्रमाणे आजही बाबा म्हणाले,"बेटा लवकर आटप आपण एक तास अगोदर पोहचायला हवं". मी म्हणाली,"बाबा आपण अर्धा तास अगोदर निघूया". बाबा काही मानले नाही शेवटी एक तास अगोदरच नागपूरच्या रेल्वे स्थानकावर 🚞आम्ही पोहोचलो.

तिकीट काढलं पण तरी एक तास वेळ होता 😶अजून ट्रेन यायला. माझे बाबापण दुसरं कोणी दिसलं कि त्यांच्याशीच गप्पा 😀आणि मी इथे कंटाळत 😔होती. माझं फक्त इकडे-तिकडे पहाणं👁, येणाऱ्या-जाणाऱ्या ट्रेन कडे कंटाळलेल्या नजरेने😒 पहाणं बस हेच सुरु होतं. आणि त्यात स्टेशनवर वस्तू विकणाऱ्यांच्या आवाज👻.
त्यातलाच एक मुलगा 👦,कदाचित आठवीतल्या वयाच्या मुलाएवढाच असावा. जोरजोराने ओरडत होता 'पानी थंडा-थंडा पानी". मी मनात म्हटलं काय मुलगा आहे, कसले घाणेरडे कपडे आहे याचे, कसला दिसतो 😒आहे, कसला अनाडी आहे. जाऊ दे रे बाबा🙅, मी पण हे काय विचार करत बसली.

मी माझ्या घड्याळाकडे ⏱बघितलं अजून 15 मिनिट राहले होते ट्रेन यायला. एक ट्रेन 🚉येतांना दिसली, सगळे पॅसेंजर उभे झालेत. मला वाटलं माझीच ट्रेन आहे कि काय पण ती दुसरीच होती. माझं लक्ष एका 👤बाईकडे गेलं, ती धावतधावत येत होती, कदाचित ती ट्रेन पकडण्याच्या घाईत असावी. धावतांना तिची पर्स 👜खाली पडली, माझं लक्ष अचानक त्या पर्सकडे गेलं. पण तिथून मी फार लांब होती, शिवाय मी तिथे पोहोचेपर्यंत ती पर्स कोणीतरी उचलीच असती.

बघितलं तर काय तो बावळट, अशिक्षित, मळकट कपडे👕 घातलेला मुलगा त्या पर्स च्या दिशेने धावत होता. माझ्या मनाला एकदम धक्काच बसला मी मनात म्हटलं "आता चोरेल हा 👜पर्स" त्याने ती पर्स उचलली आणि पळत सुटला🏃. तो त्या बाई जवळ आला ती बाई आता ट्रेन🚈 मध्ये चढणार तसेच त्याने तिला थांबवले नि एकदम दमलेल्या आवाजात तो तिला म्हणाला," वो आंटी ये आपकी पर्स". तिने पटकन आपल्या हातात ती पर्स घेतली आणि जोरात ओरडू 😡लागली" चोर-चोर याने माझी पर्स चोरली" लोकही गोळा झालेत ,आता त्याला चोर समजून रागवणार😠, मारणार✊ हे नक्कीच होतं.

हे सर्व मी माझ्या डोळ्याने 👀बघत होती. मी कुठेतरी चुकतेय असं मला वाटलं. तो अशिक्षित आहे, पण मी तर शिकलेली 📖आहे, न्याय काय आहे?, अन्याय काय आहे?, हे सगळं कळतंय मला. मग मी अशी 😷गप्प का बसली? मी एकही क्षण न घालवता ,बाबांना घेऊन त्या जमलेल्या गर्दीत पोहोचली. "व्हा बाजूला ,व्हा बाजूला" म्हणत आत शिरली. त्या बाईच त्या मुलावर रागावणं सुरूच होतं. खरंतर माझ्यात हिम्मत बोलायची नव्हतीच,🙁 पण मोठ्या हिमतीने जोरात मी म्हटलं," थांबा , शांत व्हा". सगळे मला असे पाहत होते, जस आता मलाच मारतात कि काय.
मग मी बघितलेली सर्व हकीकत त्यांना सांगितली आणि त्यांना समजावत म्हणाली," काकू त्याला जर तुमची पर्स👜 चोरायची असती तर त्याने ती कधीच परत केली नसती ,तो तर पर्स घेऊन कधीचाच फरार झाला असता. पण तो अशिक्षित असूनसुद्धा त्याने तुमची पर्स इमानदारीने 😇परत केली, आणि तुम्ही तर शिक्षित आहात तरी न बघता तुम्ही त्याच्यावर चोरीचा आरोप लावला. काकू तुम्ही तर धन्यवाद देऊन आभार 🙏मानायला हवे होते, कारण या पर्स मध्ये तुमचे पैसेच 💸नाहीतर महत्वाची कागदपत्र 🗒पण आहे. याने जर का आज तुमची पर्स परत केली नसती तर काय झालं असत हे मी सांगण्या पेक्षा तुम्हीच विचार केलेला बरा. या गर्दीत दिसणारे भरपूर जण शिक्षित आहे. पण माणूस किती शिकला, किती मोठा झाला याला जास्त महत्व नसते 🙅तर त्याच्या गुणाला जास्त महत्व असते. सांगायचं म्हणजे हा मुलगा अशिक्षित जरी असला पण सर्वात मोठा इमानदारीचा ☺गुण याच्या शिरीरात दडलायं जो माझ्यासारख्या , तुमच्यासारख्या किंवा डिग्री घेतलेल्या लोकातही कदाचित नसू शकतो. पण आज देशाला इमानदारीची जास्त गरज 😊आहे".

त्या मला म्हणाल्या,"शाब्बास 👏बेटा तुने माझे डोळे उघडले. मला खूप बोलायचं आहे तुझ्याशी पण आता माझी ट्रेन 🚊सुटणार मी निघते". मला हे ऐकून फार आनंद 😁वाटला. माझे बाबा मला म्हणाले,"जे मोठे नाही करू शकत ते तू करून दाखवलं, मला गर्व 😆वाटतो तुझा". मी म्हणाली,"काय बाबा तुम्हीपण ,आखिर बेटी किसकी😍 है". यावर बाबांचं हसू पाहण्यालाईकच होतं. बघितलं तर काय 15 मिनिटं झालीत ट्रेन 🚂येऊन उभी, मी लगेच समान उचललं आणि लेडीज डब्याच्या दिशेने धाव घेतली. जातांना सगळ्यात जास्त आनंद मला तेव्हा झाला जेव्हा तो मुलगा 🚶जवळ आला नि म्हणाल,"दीदी मुझे आपकी तरह पढ़ना📙 है।" मी एक स्मितहास्य🙂 केलं नि ट्रेन मध्ये चढली.

प्रवासातील बाकीचे अनुभव पुढील भागात...