Skip to main content

गुण प्रत्येकाचे

प्रत्येकामध्ये निरनिराळे गुण असतातच. त्या गुणामुळे मैत्री, आनंद आणि नाती टिकून राहते. माणसांमधील चांगले गुण माहित करून घेण्याच्या प्रयत्नात मला माझा आयुष्यात फार चांगली माणसं मिळाली आहेत. आणि माझ्या ऑफिस मधील मंडळीची तर गंमतचं वेगळी. प्रत्येकामध्ये भरभरून गुण भरलेले आहेत. त्यातील जे गुण मला त्यांच्यात आवडलेत ते सांगायला मला नक्कीच आवडेल. आजू बाजू कोणीही असो पण एकाग्रतेने काम करणारी ती हर्षल..
हो तर हो आणि नाही तर नाही असे, स्पष्टपणे सांगणारे अमोल दादा..
सगळे शांत असताना, एखाद प्रश्न विचारून, चेहऱ्यावरती हसू आणणारे अभिलाष दादा..
बिंदास अशी वैष्णवी..
शांततेत हर्षाने विचारांना सहमत देणारी अमृता ताई..
मोठी असतांनाही छोटी दिसणारी आणि आवडीने माझ्याकरिता सुगंधित फुलं आणणारी शिवानी..
सकारात्मक्तेचे धडे शिकवणारे संतोष सर..
सगळ्यांना मिळावं म्हणून सगळ्याची काळजीपूर्वक काळजी घेणारी प्रतीक्षा मॅडम..
उत्तम मार्गदर्शक आणि कितीही मोठी जबाबदारी डोक्यावरती असताना, स्वतः हसून दुसऱ्यांना हसविणारे उमेशचंद्र सर..
काही क्षणासाठी का होईना पण कामातून वेळ काढून, आम्हाला वरती येऊन भेट देणारी शालू मॅडम..
मला गरजेपुरता आणि हवंय तितकं चहा आणून देणारे संजू काका, मुलीप्रमाणे कौतुक करणारे काकू..
मॅडम ला नाश्ता नको फळ द्या असे सांगणारे किरण काका..
मॅडम तुम्ही विसरलात आज आठवणीने वस्तू घेऊन जा, असे आठवण काढून देणारे नमित दादा..
दिसताच क्षणी अगदी उत्साहाने हाय-बाय करणारे मंजिरी आणि राहुल..
स्वतः चं काम बाजूला सारून आम्हाला मदत करणारा राहुल..
पायी जात असताना दिसली कि पटकन गाडी थांबवंणारा स्वप्नील दादा..
मोठे असून सुद्धा, स्वतः हंसिनी म्हणून हाक देऊन हालचाल विचारणारे सॉफ्ट्स्किलचे सर..
दुसऱ्यांचं मत ऐकून, स्वतः चं मत दुसऱ्याला पटवून देणारे अशोक सर..
लोक काय म्हणतील यापेक्षा, मला काय योग्य वाटतं हे स्पष्टपणे दुसऱ्यांस सांगणारी शीतल..
खरंतर माझी ही सर्वी आपुलकीची माणसं जवळ असोत वा नसोत पण त्यांचे गुण आणि त्यांची शिकवण नेहमी मला चांगलं आत्मसात करण्यास प्रेरणा देते.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

My Drawings✏😇

कला वाट पाहतांना एक सुंदरी.....😍 माझ्या स्वप्नातली एक सुंदर परी.....💗 पक्ष्यांची उंच भरारी...🐦🕊 माझी आई..💗   नयन...👁

प्रवासातील अनुभव (भाग 2)

प्रवासातील अनुभव (भाग 2) कितीतरी दिवसानंतर आपण फक्त काही दिवसांसाठी घरी🏠 जात असतो म्हणून माझी 🕋कॉलेजला परत येण्याची इच्छाच नव्हती. ओढ जरी घरचीच असली तरी मनाला आवरत 🙂कॉलेजला परत यावेच लागते. येतांना घडलेला एक प्रसंग..  नेहमीप्रमाणे आजही बाबा म्हणाले,"बेटा लवकर आटप आपण एक तास अगोदर पोहचायला हवं". मी म्हणाली,"बाबा आपण अर्धा तास अगोदर निघूया". बाबा काही मानले नाही शेवटी एक तास अगोदरच नागपूरच्या रेल्वे स्थानकावर 🚞आम्ही पोहोचलो.  तिकीट काढलं पण तरी एक तास वेळ होता 😶अजून ट्रेन यायला. माझे बाबापण दुसरं कोणी दिसलं कि त्यांच्याशीच गप्पा 😀आणि मी इथे कंटाळत 😔होती. माझं फक्त इकडे-तिकडे पहाणं👁, येणाऱ्या-जाणाऱ्या ट्रेन कडे कंटाळलेल्या नजरेने😒 पहाणं बस हेच सुरु होतं. आणि त्यात स्टेशनवर वस्तू विकणाऱ्यांच्या आवाज👻.  त्यातलाच एक मुलगा 👦,कदाचित आठवीतल्या वयाच्या मुलाएवढाच असावा. जोरजोराने ओरडत होता 'पानी थंडा-थंडा पानी". मी मनात म्हटलं काय मुलगा आहे, कसले घाणेरडे कपडे आहे याचे, कसला दिसतो 😒आहे, कसला अनाडी आहे. जाऊ दे रे बाबा🙅, मी पण हे काय विचार करत बसल...