Skip to main content

अविस्मरणीय दिवस(भाग-१)

अविस्मरणीय दिवस(भाग-१)




आठवणीतले काही क्षण आठवले कि नकळत आनंद देऊन जातात आणि ते आठवणीतले क्षण म्हणजे पुणेला गेलेली कॉलेजची चार दिवसांची सहल.😄हे दिवस आठवलेकी सर्वांत आधी आठवतं ते पहिल्याच दिवशी कितीतरी वेळ वाट पाहायला लावणारी ती बस.🚌त्याच बसमधून पुढे प्रवास केला तो आळंदीचा🕌, ज्ञानेश्वर महाराजांची समाधी स्थान, भक्तांच्या दर्शनासाठी 🙏लाभलेली अशी हि पावन पुण्यभूमी.
पहिल्या दिवशी "गजानन महाराज संस्थान आळंदी" भक्तनिवास मध्ये मुक्काम केल्याननंतर दुसऱ्या दिवशी निघालो ते पुणेतल्या कंपनीला🏙 भेट द्यायला. पुणेचा प्रवास हा अगदी रोमांचक होता.😍 खिडकीच्या बाहेरून डोकावताना बघितलेली ती पहाड🏞,तो निसर्ग निराळा 🏝आणि फुलणारा होता. जिकडेतिकडे धुकं च धुकं नि खिडकीतून तो बसमध्ये आता शिरणार, झुळझुळणार थंडगार वारा.
पुणेमधील मोठमोठाली कंपनी आम्ही बघितली, persistent, LTI इत्यादी. त्यातल्या ऐका कंपनीला भेट दिली ती  E-zest.🏙

प्रवासातील तिसरा दिवस हा कधी न विसरणारा,नेहमी आठवणीत राहणारा.😍त्यादिवशी आम्हाला आमचा स्वप्नातला दिवस सत्यात उतरल्या सारखा वाटला😊. ते स्वप्नातलं जग म्हणजे "Imagica". थीम पार्क🌱, वॉटर पार्क⛲,स्नो पार्क असं सगळं एकत्रित असणारा हा पुणेमधील "Imagica park". नायट्रो रोलर-कोस्टर🎢,डिप-स्पेस🎢, डेयर-टू-ड्रॉप, मिस्टर इंडिया👲 मधील मस्ती, स्नो पार्क मधला आनंद🤗,निसर्गातील ती पहाडं,झाडवेलींची ती हिरवळ🌲🌱🍀,पाण्याचा धबधबा ⛲आणि अत्सीत्त्व नसलेले प्राणी डायनासॉर..हे दर्शवणारे जुरासिक वर्ल्ड. 

अश्या या "imagica" मध्ये कितीतरी दिवसानंतर सगळ्यांच लहानपण उजळून आलं.
(शेवटच्या दिवसाचे अनुभव भाग-२ मध्ये...)



Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

My Drawings✏😇

कला वाट पाहतांना एक सुंदरी.....😍 माझ्या स्वप्नातली एक सुंदर परी.....💗 पक्ष्यांची उंच भरारी...🐦🕊 माझी आई..💗   नयन...👁

प्रवासातील अनुभव (भाग 2)

प्रवासातील अनुभव (भाग 2) कितीतरी दिवसानंतर आपण फक्त काही दिवसांसाठी घरी🏠 जात असतो म्हणून माझी 🕋कॉलेजला परत येण्याची इच्छाच नव्हती. ओढ जरी घरचीच असली तरी मनाला आवरत 🙂कॉलेजला परत यावेच लागते. येतांना घडलेला एक प्रसंग..  नेहमीप्रमाणे आजही बाबा म्हणाले,"बेटा लवकर आटप आपण एक तास अगोदर पोहचायला हवं". मी म्हणाली,"बाबा आपण अर्धा तास अगोदर निघूया". बाबा काही मानले नाही शेवटी एक तास अगोदरच नागपूरच्या रेल्वे स्थानकावर 🚞आम्ही पोहोचलो.  तिकीट काढलं पण तरी एक तास वेळ होता 😶अजून ट्रेन यायला. माझे बाबापण दुसरं कोणी दिसलं कि त्यांच्याशीच गप्पा 😀आणि मी इथे कंटाळत 😔होती. माझं फक्त इकडे-तिकडे पहाणं👁, येणाऱ्या-जाणाऱ्या ट्रेन कडे कंटाळलेल्या नजरेने😒 पहाणं बस हेच सुरु होतं. आणि त्यात स्टेशनवर वस्तू विकणाऱ्यांच्या आवाज👻.  त्यातलाच एक मुलगा 👦,कदाचित आठवीतल्या वयाच्या मुलाएवढाच असावा. जोरजोराने ओरडत होता 'पानी थंडा-थंडा पानी". मी मनात म्हटलं काय मुलगा आहे, कसले घाणेरडे कपडे आहे याचे, कसला दिसतो 😒आहे, कसला अनाडी आहे. जाऊ दे रे बाबा🙅, मी पण हे काय विचार करत बसल...