कधी कधी मला वाटतं कि मलाही मोठा दादा असायला हवा होता. जो मला नेहमी मार्गदर्शन करेल. आता तर देवाने खूप सारे मार्गदर्शन करणारे दादांशी ओळख करून दिली. त्यात माझा अमोल दादा पण एक आहे. जो मला नेहमी मार्गदर्शन करतो. हक्काने माझ्याकडे असलेले वस्तू मागतो. दादांचे नेहमीचे वाक्य "नेहा आज सोपं आणली का, दे बर पटकन", "चल इकडे बस बर नेहा, तिकडे नको जाऊ", "चल ये बर पटकन, सांग बर यात तू काय केल आहे", "टेन्शन नाही घ्यायचं नेहा, हे घे भात संपवं पटकन" आणि नेहमी मध्ये एखाद-दोन वाक्य बोलून, त्यांच दुसऱ्याला हसवण सुरु असतं. दादांचं प्रसिद्ध वाक्य "अशी गोष्ट आहे नेहा आणि तुला वाटते मजाक". आणि मार्गदर्शन करताना हे त्यांचं नेहमीच वाक्य "कुठल्याही परिस्थितीत माणसाने सहज असावं". शेवटी एवढच, दादाची जितकी प्रशंसा केली तितकी कमीच!

आम्ही ऑफिस मध्ये होतो, पण खरी भेट झाली ती त्या दिवशी, ज्यावेळेला स्वप्नील दा म्हणाला, "ही एकटीच आहे, इच्याशी बोलशील". दिवस तो शनिवारचा. मग स्वप्नील गेल्यानंतर आमच्या कामासोबत गप्पा सुरु झाल्या. गप्पामध्ये कधी आमची मैत्री झाली कळालं सुद्धा नाही. ती माझी मैत्रीण साधी सरळ असलेली अपूर्वा. आता नेहमी बोलणं सुरूच असतं. ती कधी हसत बाय करते तर कधी अलगद जवळ येऊन "झालं तुझं जेवण?"विचारते. कौतुकास्पद म्हणजे बोलताना तीचं सुंदर हास्य चेहऱ्यावरती कायम असतें.