Skip to main content

मोठं कि लहान

आज घरी निघायच्या वेळेला बॉटलमध्ये पाणी भरत असताना रंजन सर स्वतःहून माझ्याकडे आले. माझी विचारपूस केली आणि मग आम्ही गप्पा करत बसलो. खरंतर रंजन सर हे साधं व्यक्तित्व नाही आहे, फार मोठ असं त्यांचं व्यक्तिमत्व. त्यामुळे मला सर दिसले कि,नेहमी वाटायचं, यांच्याशी आपली मैत्री नक्कीच व्हावी आणि ती झाली पण, याचा मला फार आनंद आहे.

रंजन सरांकडून आपण एक मात्र शिकावं, आपण कितीही मोठं झालं तरी, लहानांशी प्रेमाने, मायेने आणि आपुलकी ने वागावं. तेव्हा लहानांना आवडतं चॉकलेट मिळण्यापेक्षाही जास्त आनंद होतो. जो आज मला झालंय.

Comments

Popular posts from this blog

My Drawings✏😇

कला वाट पाहतांना एक सुंदरी.....😍 माझ्या स्वप्नातली एक सुंदर परी.....💗 पक्ष्यांची उंच भरारी...🐦🕊 माझी आई..💗   नयन...👁

प्रवासातील अनुभव (भाग 2)

प्रवासातील अनुभव (भाग 2) कितीतरी दिवसानंतर आपण फक्त काही दिवसांसाठी घरी🏠 जात असतो म्हणून माझी 🕋कॉलेजला परत येण्याची इच्छाच नव्हती. ओढ जरी घरचीच असली तरी मनाला आवरत 🙂कॉलेजला परत यावेच लागते. येतांना घडलेला एक प्रसंग..  नेहमीप्रमाणे आजही बाबा म्हणाले,"बेटा लवकर आटप आपण एक तास अगोदर पोहचायला हवं". मी म्हणाली,"बाबा आपण अर्धा तास अगोदर निघूया". बाबा काही मानले नाही शेवटी एक तास अगोदरच नागपूरच्या रेल्वे स्थानकावर 🚞आम्ही पोहोचलो.  तिकीट काढलं पण तरी एक तास वेळ होता 😶अजून ट्रेन यायला. माझे बाबापण दुसरं कोणी दिसलं कि त्यांच्याशीच गप्पा 😀आणि मी इथे कंटाळत 😔होती. माझं फक्त इकडे-तिकडे पहाणं👁, येणाऱ्या-जाणाऱ्या ट्रेन कडे कंटाळलेल्या नजरेने😒 पहाणं बस हेच सुरु होतं. आणि त्यात स्टेशनवर वस्तू विकणाऱ्यांच्या आवाज👻.  त्यातलाच एक मुलगा 👦,कदाचित आठवीतल्या वयाच्या मुलाएवढाच असावा. जोरजोराने ओरडत होता 'पानी थंडा-थंडा पानी". मी मनात म्हटलं काय मुलगा आहे, कसले घाणेरडे कपडे आहे याचे, कसला दिसतो 😒आहे, कसला अनाडी आहे. जाऊ दे रे बाबा🙅, मी पण हे काय विचार करत बसल...