माझ्या हातांनी मी माझा सत्कार केला, आलेल्या सत्काराला मी जेव्हा नकार दिला..! सत्कारासाठी कारण तसे बिलकुल लागत नाही, गल्लीभूषण, आळीभूषण हल्ली चालते काही..! सत्कार झालेले महात्मे दोन बोटे वरून चालतात, प्रसंगी देवाला सुद्धा  तू कोण,विचारात..! हल्ली जग हे देखाव्याचे विनासायास मोठे होण्याचे, आरश्यात स्वतःला बघताना आंधळ्या प्रेमात पडण्याचे..! स्वतःला स्वतःची लाज वाटण्याची दिवस संपले, कितीही भ्रष्ट झाले तरी फीत कापायला पहिले..! संपायला हवेत हे सत्कारांचे वृथा सोहळे, शोधायला हवेत खरे नात्यांमधले धागे कोवळे..!

असंच एकदा सुख माझा घरी आलं, मी त्याचं हसतमुखाने स्वागत केलं कोपऱ्यात सामान ठेऊन म्हणालं, मुक्कामालाच आलोय... सुखगमनाची वार्ता सगळीकडे पसरली, त्याला भेटण्यासाठी, त्याला पाहण्यासाठी, आशीर्वादासाठी सर्वांचीच रांग लागली, ओळखीचे आले, पाळखीचे आले, शेजारी आले, पाजारी आले, नातं असणारे आले, नातं सांगणारे आले, नातं गाजवणारे आले, नातं जपणारे आले, नातं दुरावलेलेही आले, सर्वांना सुखाला भेटायचं होतं, त्याला आपल्या घरी बोलवायचं होतं... मी म्हणाली सुखाला, आलास बरं वाटलं, सुख म्हणालं, बस एवढंच, आनंद नाही झाला? मी म्हटलं, त्यात काय तू येणारच होता, सुख म्हणालं, तुझं हेच मला आवडतं, आलो म्हणून उन्माद नाही, मला डोक्यात जाऊ देत नाहीस, सुखासह काळ फार छान जात होता, एक दिवस सुख म्हणाले,  आता जरा बाहेर फिरून येतो, तुझ्या सोबतीला सावत्र बंधूला पाठवतो... थोड्याच वेळात दाराची घंटी वाजली, हसत दुःख दारात उभं होतं, विचारलं आता येऊ का? मी दारातून बाजूला झाली, म्हटलं ये आता आत, आता मात्र दुःख प्रसन्न हसलं, हसून म्हणालं, खात्री होती तू आता ये म्हणशील याची, दुःख आलं, खुर्चीवर टेकलं, मी म्हणाली बस, दमला असशील... ते म्ह...