एक प्रेम असही (भाग 1) आजही रोजच्या प्रमाणे ट्रेन पकडण्याची घाई होती. मी ट्रेनमध्ये बसलो. सगळ्यात आवडीची सीट म्हणजे खिडकीजवळाची.  "आज ऊन जरा जास्त होती. अचानक आभाळ गडागडायला लागलं. बाहेर हिरवळ. आकाशाचा निळा रंग  काळा व्हायला आला होता. फवाऱ्याप्रमाने पावसाच्या वर्षावाला सुरुवात झाली."    तासभर खिडकी बाहेर सारखं बघत होतो. पण लक्ष फक्त मनातल्या विचारांकडे होतं.  "वाटे कोरड्या जगात माझ्या आहे चार भिंती,  बैचेन स्वप्नांची पाखरे हरुनी जाती, नि माझ्या आशा क्षणात फिरती, पण मनाच्या या विचारांना मी आवरू तरी किती, मनातले हे सारे सांगू तरी कुणा?"  तरीही क्षणा क्षणात इवल्याश्याया मुठीप्रमाणे हसलो. मनाच्या मनात गुंतलेल्या मनाला मोकळं करण्यासाठी बॅगमधून हेडफोन काढले. माझी आवडती प्लेलिस्ट सुरु केली. ट्रेन जंकशनवर येऊन थांबली. ट्रेन सोबतच दुसरं गाणंही सुरु झालं. "तुझे देखा तो ये जाना सनम, प्यार होता है दिवाना सनम... " गण्यासोबतच चित्रपटातलं सिन सुध्दा सुरु झालं.           "आज पाहिले तिला मी जोरात धावताना, तिचे सुंदर केस वाऱ...